Voorwoord
Deel 1: Twee weken niet meer vechten
Toen Nanco’s jongste dochter groot werd vertelde hij aan haar: “Qyomi, ik mag voorlopig niet meer vechten. En mijn evenbeeld ook niet.” “Kun je mij vertellen waarom niet, papa?” vroeg Qyomi. “Mijn evenbeeld heeft op zijn werk iemand mishandeld. Hij schijnt mij als Mii-bokser nagedaan te hebben. Ik bedoel: die derde zijwaartse speciale aanval had hij uitgevoerd op iemand waar hij een hekel aan had. Zoiets zou ik natuurlijk nooit doen. Daarom lijkt het mij het beste dat ik er maar mee stop voor twee weken.” zei Nanco. “Waarmee?” vroeg Qyomi. “Met vechten en ergens naar kijken waar geweld in voorkomt. Wij autisten begrijpen helemaal niks van de wereld, en ook niet als er geweld is.” zei Nanco. “Wat moeten wij dan doen?” vroeg Qyomi. “We gaan het eens lekker rustig aan doen. Thuis staat nog een piano, en die is al dagen niet bespeeld. Heb jij zin om erop te spelen? Ondertussen ga ik met mama iets lekkers koken.” zei Nanco. “Oh, papa, als ik iemand zoals jij had…” zei Qyomi vrolijk. Zij speelde toen op de piano. Na 15 minuten spelen haalde Zelda Qyomi op voor het eten. “Wij gaan witlof met aardappelen, kaas en veel tomaten en kruiden eten. Heb je zin in een hapje?” vroeg Zelda. “Ik weet niet wat witlof is, maar ik ga het toch maar proberen…” zei Qyomi. Eenmaal aan tafel smulde Qyomi van het lekkere gerecht. Nanco zei: “Dit gerecht komt niet uit het VanHelsing-eiland, maar uit de keuken van de moeder van mijn evenbeeld. Ik kan wel zien dat jij een van de weinigen bent die het lekker vindt, want de vader van mijn evenbeeld vindt het helemaal niet lekker…” “Dat geloof ik graag. Ik vind het echt lekker!” zei Qyomi. Na 20 minuten uitgebreid eten besloot de familie Stapel-Hyrule om tanden te poetsen, te douchen en naar bed te gaan. “Ik ga maar eens een boek lezen.” zei Qyomi. “Dat is goed, want op 17 december mag mijn evenbeeld weer Sm4shen. Hij zeurt er wel de laatste tijd over, maar dat zal niet lang meer duren. Maar eerst doen wij het lekker rustig aan. Goed onthouden hè?” zei Nanco. “Ja, ik heb het begrepen, gesnapt en verstaan.” zei Qyomi, “Maar nu gaan we lezen. Goed?” “Oh ja…” zei Nanco.
Einde van deel 1
Begin van deel 2: De mysterieuze stemmen
Na uren gelezen te hebben viel de familie Stapel in slaap. Qyomi sliep als een roos. Zij droomde heel erg geheimzinnig. Zij droomde namelijk dat er uit de oude burgemeestersklok in de woonkamer 12 stemmen kwamen. De eerste stem zei: “Je kunt niet precies zeggen wat een mens of Mii-personage is.” De tweede stem zei: “Je bent hoe je heet, en niet een woord.” “Toch kun je zijn wat je graag wilt zijn.” zei de derde stem. “Op het ene moment ben je deze ene, en op het andere moment ben je die andere.” zei de vierde stem. “Jouw vader twijfelde vroeger altijd over wie hij was. Zijn evenbeeld ook.” zei de vijfde stem. “Maar wie hij echt is kan niemand beschrijven, want het is erg moeilijk om een autist in een videospelletje te stoppen.” zei de zesde stem. “Qyomi, jij en je ouders zijn de enige die ons kunnen horen, want jullie dromen allebei hetzelfde.” zei de zevende stem. “Wat het evenbeeld van jouw vader geleerd heeft, vertellen wij nu aan jou en je familie.” zei de achtste stem. “Ook al bestaat niemand op dit eiland echt, het belangrijkste is dat het evenbeeld van jouw vader meer leert.” zei de negende stem. “Wij zijn voor hem verantwoordelijk, en ook voor jou. Als jouw vader, zijn evenbeeld of jou iets overkomt is het onze schuld.” zei de tiende stem. “Jij hebt autisme, maar jij bent eigenlijk meer dan dat, Qyomi.” zei de elfde stem. “Jij bent de nieuwe heldin in de wereld van het evenbeeld van Nanco. Onthoud dit alles wat wij zeggen goed en je zult zien dat deze droom geen bedrog is. Gegroet.” zei de laatste stem. Qyomi werd toen de volgende ochtend wakker. “Ik een heldin? Dat moet ik maar aan mijn vader vertellen…
Einde van deel 2
Begin van deel 3: Over wat Qyomi hoorde
“Papa! Mama! Ik had vannacht een geheimzinnige droom gehad…” zei Qyomi. “Wij ook. Behalve het evenbeeld van Nanco dan.” zei Zelda. “Rond middernacht kwamen er twaalf stemmen die mij aanmoedigende dingen toespraken.” zei Qyomi. “Daar hebben wij ook van gedroomd. Wat een mirakel…” zei Zelda. “De ene zei…” begon Qyomi, en toen begon Nanco alle stemmen in de droom na te doen. “Zeiden zij dat ik een nieuwe heldin ben geworden?” vroeg Qyomi. “Dat klopt. Iemand zei ook over mij dat ik een heldin was. Ik denk ook dat het waar is, want als ik er niet was geweest had Link het ook niet gered. En vice versa natuurlijk. En zonder de mysterieuze oude man had hij zijn zwaard ook niet gekregen. Link mag dan getrouwd met Peach zijn, die ook waarschijnlijk superkrachten bezit: zij heeft de kracht om voorwerpen te maken zoals superpaddenstoelen, vuurbloemen, supersterren, tanooki- en kitsuneblaadjes (daar heeft zij een keer nee tegen gezegd), capeveertjes, 1up-paddenstoelen, 3up-maantjes en noem maar op, maar dat betekent niet dat ik hem kwijt ben. Zou Link er wat aan hebben als hij Mario, Luigi, Peach, Daisy en Yoshi zou helpen in een 3D Mario RPG nadat hij tegen Mario heeft gevochten?” vertelde Zelda. “Ja, dat begrijp ik.” zei Qyomi. “Op dit eiland zijn wij allemaal helden en heldinnen. Iedereen is hier welkom.” zei Nanco. “Zeg, zullen wij een eindje gaan wandelen?” vroeg Qyomi. “Ja hoor.” zeiden Nanco en Zelda. En toen maakten zij een wandeling naar het park.
Einde van deel 3
Begin van deel 4: De wandeling (een lang gesprek)
Tijdens de wandeling maakte Nanco zich zorgen. “Juist omdat de echte Nanco iemand had geslagen (en mij nadeed natuurlijk) mag ik niet meer vechten. Mijn gemene dubbelganger zou mij dan vierkant uitlachen als ik geen vechter meer was…” zei Nanco verdrietig. “Wie is dat?” vroeg Qyomi. “Ach kom nou! Je gemene dubbelganger is er nu toch niet meer?” vroeg Zelda. “Oh ja, hij was opgelost in het niets. Nou weet ik het weer. Bedankt voor het vertellen. Hoe weet je dat eigenlijk?” zei Nanco. “Ik heb stiekem de scripts van jouw evenbeeld gelezen op zijn iPad.” zei Zelda. “Wat is een dubbelganger?” vroeg Qyomi. “Gemene dubbelgangers, ook wel bekend als gemene tegenhangers zijn klonen van helden uit de videogamewereld. Zij komen uit de achterwaartse dimensie. Maar er zijn ook gemene dubbelgangers van hele lieve mensen. Zij hebben een kleine gelijkenis met hun originele tegenhangers, maar zij hebben ook andere gelaatstrekken en een andere kleur kleren. Zij hebben ook een omgekeerde manier van denken. Zij denken namelijk ‘achterwaarts’. Maar in de achterwaartse dimensie zijn ook poeslieve tegenhangers van schurken uit de videogamewereld en de niet zo aardige mensen. Elke tegenhanger spreekt onze taal met de punt naar de hoofdletter. En ook van het vraagteken naar de hoofdletter en van het uitroepteken naar de hoofdletter. Op de achterwaartse dimensie is de lucht overdag donker en ’s nachts licht. Het is dus de omgekeerde variant van onze wereld. Toch is het verzonnen door iemand waarvan ik de echte naam niet meer weet. Ik weet alleen dat hij Ricky heet van zijn voornaam. Hij was de schepper van dit alles en het inspireerde mijn evenbeeld om mijn eigen tegenhanger te verzinnen. Maar daar heeft hij net als ik ook problemen mee gehad. Nu hij verdwenen is hoef ik me nergens meer zorgen over te maken, toch?” vertelde Nanco een lang verhaal. “Dat moet je mij niet vragen. Ik ben maar 0 jaartjes oud en mijn halfzus is ongeveer 10 maanden ouder dan ik.” zei Qyomi. “Dat was ik bijna helemaal vergeten. Zullen we een keertje gaan Mario Karten?” vroeg Nanco. “Dat lijkt me wel leuk.” zei Qyomi. En zo liepen ze samen weer terug naar huis.
Einde van deel 4
Begin van deel 5: Iedereen doet wat voor zichzelf
Larissa en haar zoon Timo Jr maakten een wandeling met elkaar. Haar man Pit werkte voor Palutena om het kwaad te bestrijden. De dorpsburgemeester ging samen met Marina een dagje vissen. Balthasar speelde op de Wii U met zijn vrienden. Chun-Li en Donkey Kong dansten de hoela. Meryll en Olimar speelden samen met hun buren Lilly en Diddy Kong op de 3DS. Captain Falcon was aan het skateboarden. Ness leerde Nancolina hoe je moet honkballen. Lucas en Mariolina leerden hun dochter Eline golfen. Dark Pit, Luisa en hun kinderen keken naar het Mii-journaal op de televisie (Dark Pit en Luisa waren vroeger veel gevraagd als nieuwslezer). Mario, Hannah en Siem speelden met de voetbal. Link zocht Rupees met zijn metaaldetector. Peach maakte zich op voor het feestje van Cloud in Super Smash Bros. Daisy en Rie (Daisy’s beste vriendin) gingen samen tennissen. Monstro en Megan keken samen een bioscoopfilm in de bioscoopkamer van Megan. Nick sloeg op zijn bokszak. King Dedede en Hitomi oefenden samen met de Wii Fit-trainers om beter te worden in Yoga. Kirby en Jigglypuff volgden balletlessen. Akiko en jaar jongste broer luisterden naar de muziek van het evenbeeld van Nanco. Iedereen deed wat voor zichzelf. Maar de familie Stapel-Hyrule zat lekker rustig een boek te lezen. Zo heeft iedereen het naar hun zin.
Einde van dit verhaal