Nieuwe mensen leren kennen

Deel 1: Xoom is groot geworden! (Weer een groot feest!)

Op woensdag 30 december was Xoom een groot Mii-personage geworden. Xoom Stapel, ook wel bekend als Christoom Jan Stapel-Hyrule is de jongere broer van Qyomi Stapel-Hyrule. Hij heeft een jongenskapsel en dezelfde ogen als haar vader en zus. Een ding echter, was aangepast: zijn mond. Qyomi was er heel erg blij mee toen het gebeurde. Zij gaf hem zijn eerste knuffel (want dat doet haar vader ook heel vaak) en hij gaf haar een knuffel terug. Op 31 december (de verjaardag van Larissa) was ook een kindje geboren met de naam Julian. Hij was veel meer een half-robot dan zijn oudere broer en zus. Larissa had de verjaardagstaart van het evenbeeld van Nanco gekregen omdat hij het zelf niet lustte. Dat vond Larissa het lekkerste wat er was. Zij merkte haast niet dat er aardbeien in de taart zaten (wat zij ontzettend vies vond smaken). Ook had zij gepraat met Akira en zijn vrienden over haar avonturen, en daar was Pit ook bij. Ze praatten over hoe het met Lodewijk en Gerard was, zij praatten over wanneer Larissa en Pit voor het eerst verschenen waren en over het 0e avontuur van haar broer. Ook praatten ze over vuurwerk. Terwijl ze praatten aten zij oliebollen (maar Akira had liever onigiri gehad). Alle gesprekken vinden plaats in het verhaal: “Nieuwjaar bij Akira en zijn vrienden”. Even later werd er gedanst en gezongen en op datzelfde feestje in het stadhuis waren ook Qyomi en haar broer te zien. Zij dansten in de discotheek in het stadhuis. Om 22:00 ging iedereen in de concertzaal een eigen liedje zingen. Akira zong over zijn vaderland in rap, Minato zong een heavy metal-liedje, Lilly zong een operaliedje, Sachi zong een popliedje, Larissa zong het tunetje van het VanHelsing-eiland, kortom, ieder zong zijn eigen lied. Terwijl er feest werd gevierd dacht R.O.B.: “Ik dacht dat Cloud het VanHelsing-eiland zou verlaten. Hij dacht het zelf ook…” Cloud dacht bijna hetzelfde: “Ik heb meegedaan aan de training van Qyomi. Toch vind ik het erg jammer om haar te verlaten. Ik zal haar missen, ook al heb ik in de eerste instantie gedacht om weg te gaan…” Toen werd de Fibonacci-opera gezongen door Qyomi en Nanco. Terwijl het gebeurde had Pit er samen met zijn familie en vrienden ervoor gezorgd dat er vuurwerk werd afgestoken. “Sorry trouwens dat ik je naam niet creatief genoeg vond, Dorpsbewoner. Ik wilde eigenlijk je echte naam weten…” zei Pit. “Het maakt eigenlijk niks uit hoe ik heet. Datzelfde geldt ook voor Link, toch?” zei de Dorpsbewoner, die ook Dorpsburgemeester wordt genoemd. “Oh, ik begrijp het al! Een verbinding (Link) tussen de gamer en het personage wordt dan gebruikt in een bepaald videospelletje zoals Animal Crossing of the Legend of Zelda…” zei Pit. “Inderdaad. Zullen wij dan nu het hemels vuurwerk afsteken?” vroeg Palutena. “Ja, graag.” zei Dorpsburgemeester. En zo staken Pit en familie, vrienden en de familie van zijn vrouw vuurwerk op. Zelfs Larissa, Timo Jr, Luisa, Dark Pit, Skye, Roan, Mariolina, Lucas, Eline, Nancolina, Ness, Captain Falcon, Peach, Link, Evie, Guus, Luigi en Viridi zijn gekomen om het jaar feestelijk af te sluiten met vuurwerk. Er zijn ook zelfs Mii-personages zoals Mario, Hannah, Kirby, Jigglypuff, King Dedede, de vrouwelijke Wii Fit-trainer, Hitomi, de mannelijke Wii Fit-trainer, Kasumi, Ryu, Leifang, Marie Rose, Eliot, Zack, Akiko, Hayate Jr, Ties, Gigi, Hayden, Melissa en Siem die erop gewaagd hebben om een nieuwjaarsduik te doen terwijl het nog donker was. Behalve Kayla. Die bleef thuis. Er werd heel veel gefeest en pret gemaakt en er moesten zelfs een heleboel handdoeken en nieuwe kleren komen om weer warm te worden en te voorkomen dat er Mii-personages een koutje vatten. Er werd ook naar een oudejaarsconference gekeken van Herman Finkers, die toevallig ook op de televisie was. Uren gingen voorbij tot er werd afgeteld en iedereen elkaar een lang en gelukkig nieuwjaar wenste. Xoom hoopte van wel, want hij was inmiddels al zes dagen oud…

Einde van deel 1

Begin van deel 2: Het begin van 2016!

Eindelijk was het zover! Het was 1 januari 2016, en er waren wat eilandbewoners vertrokken om hun eigen weg te gaan. Maar er waren ook wat eilandbewoners gebleven omdat ze bij hun echtgenoten en echtgenotes willen blijven. (Cloud, Meta Knight, Lucario, Roy, Edmond Honda, Zack, Wilfred en Charlotte gingen weg) Akira zei: “新年あけましておめでとうございます!” (Shin’nen akemashite omedetōgozaimasu!) wat betekende: “Gelukkig nieuwjaar!” Tegelijk hoopte hij dat 2016 een beter jaar zal zijn dan vorig jaar. Hij had zich samen met zijn vrienden door alle problemen op de wereld heen gevochten en zich er niet druk om gemaakt. En zelfs daar maakt hij zich niet druk over. “Het is het jaar van Kamui oftewel Corrin, want volgende maand komt hij/zij in Super Smash Bros!” riep Sachi. “Wie Corrin is weet ik niet. Ik weet het pas als ik het zie…” zei Lilly. “En een outfit van Takamaru komt ook uit. Dat zal jou vast en zeker wel staan, Akira!” lachte Meryll. “Ja.” zei Akira. “Ik vond het heel erg fijn om die trailer te zien, maar ik ben bang dat het evenbeeld van Nanco er niks van zal snappen…” zei Minato. “Geeft niks! Zolang hij het maar heeft is alles in orde, toch?” zei Akiko blij. “Ergens in Februari komt hij/zij in Super Smash Bros. Dus we moeten nu maar even wachten…” zei Akira. Ondertussen waren Qyomi en Xoom bij haar vader en moeder thuis. “Ik wou jullie nog een gelukkig nieuwjaar wensen…” zei Xoom. “Jullie ook een gelukkig nieuwjaar.” zei Zelda. “En ik weet al wat ik later wil worden. Later als ik groot ben word ik een Mii-zwaardvechter, net als mijn zus!” zei Xoom. “Mag ik dan jouw trainer zijn, Xoom?” vroeg Qyomi. “Ja, graag. Maar wees wel voorzichtig, lieve zus, want ik ben jonger…” zei Xoom. “Ik zal mijn best doen.” zei Qyomi. “Oh, en ik ben er ook trots op om een kerstkindje te zijn, net als Jezus!” zei Xoom. “Ja, maar wees wel voorzichtig met die naam. Het schijnt dat als iemand de naam op de verkeerde manier uitspreekt, het beledigend klinkt voor een christen. Maar ja, ik ben niet gelovig, dus je mag het wel op dit eiland gebruiken. Niemand is gelovig hier.” zei Nanco, “Maar weet je waar ik wel in geloof?” “Jezelf!” zei Qyomi. “Juist!” zei Nanco, “Het is ook wel fijn om hulp te krijgen van andere mensen. Maar eerst gaan wij nog even wachten op nieuwe vriendjes en vriendinnetjes…”

Einde van deel 2

Begin van deel 3: Banjo en Kazooie in Tomodachi Life!

“Hallo allemaal! Sorry dat ik zo laat ben, ik had me verslapen…” zei opeens een stem vlakbij de Mii-appartementen. Het was de stem van een bruine beer met een rugzak op. De vogel die eerst in die rugzak had gezeten was net te groot voor die rugzak, dus daarom liep ze naast hem. De portier deed de deur open. Toen hij de beer zag, schrok hij zich een aap. “Wees nou niet bang joh! Wij zijn geen wilde dieren…” zei de vogel. “Oh, sorry ik ging even van mijn stokje. Ik wist niet dat jullie konden praten… Hoe is uw naam?” zei de portier. “Ik ben Banjo, en dit is mijn vogelvriendinnetje Kazooie.” zei de beer. “Komt u maar binnen.” zei de portier. En zo liepen de beer en de vogel naar boven op de 13e verdieping, waar er kamers vrij waren. “Wij zullen het ons lekker makkelijk kunnen maken. Wij kunnen dan wel niet in Super Smash Bros verschijnen omdat wij bij Microsoft horen, maar als wij hier zijn vind ik alles best.” zei Banjo. “Ja, zeg dat wel! Wij hebben al genoeg vijanden verslagen!” zei Kazooie. Toen kwam Larissa naar boven om zich voor te stellen met het liedje “Operatie VanHelsing-eiland”. Banjo klapte in zijn handen en Kazooie klapte in haar vleugels. “Aangenaam kennis te maken, Larissa. Ik ben Banjo, en dit is mijn vogelvriendinnetje Kazooie.” zei Banjo. “Oh, die ja! Hihihi!” lachte Larissa. “Zeg, je doet mij een beetje denken aan mijn kleine zusje Tooty. Alleen ben je wel wat groter…” zei Banjo. “Oh, je bedoelt met die staartjes? Die heb ik er weer op gedaan omdat ik mijn oude look terug wilde hebben. Toch snap ik een ding niet zo goed.” zei Larissa. “Wat dan?” vroeg Kazooie. “Waarom heeft het evenbeeld van Nanco het steeds over dat zijn zelfgemaakte schild stuk kan geslagen worden door Jinjo’s, zoals ook bij de heks Gruntilda gedaan werd. Dat doet hij altijd als hij huilt of bang is…” zei Larissa. “Ben ik daar nou de oorzaak van?” vroeg Kazooie een beetje brutaal. “Rustig nou maar, Kazooie!” suste Banjo, “Misschien haalt hij het echte en het niet echte wel door elkaar…” “Oh ja…” zei Kazooie. “Op zijn werk zeiden allerlei begeleiders al dat Nanco een denkbeeldig schild om zich heen moest maken. Maar daar ziet hij al gauw nadelen in door jullie videospelletje…” zei Larissa. “Ik ben nog nooit zo beledigd! Hoe kan iemand nou zoiets denken?” krijste Kazooie boos. “Kazooie!” riep Banjo. “Oh, neemt u me niet kwalijk. Excuus hoor…” zei Kazooie. “Genoeg gepraat. Laten wij gezellig een hapje gaan eten. Misschien vind je honing wel lekker. Misschien niet. Je weet maar nooit…” zei Larissa. “We zullen het wel zien.” zei Banjo. “Ja, we zullen het wel zien!” zei Kazooie.

Einde van deel 3

Begin van deel 4: Weer meer nieuwe eilandbewoners!

Op nieuwjaar waren ook Nova en Luna grote Mii-personages geworden. Dat is wel heel erg fijn, want hoe meer nieuwe mensen, hoe beter. “Wie is dat, Nova? Is dat het kleine meisje met die grote neus?” zei Gigi. “Sssst, niet zeggen! Dat is een belediging voor mijn kleine zusje…” zei Tygo, die haar kleine zus verdedigde, “Later wordt zij een Mii-cyborg. Dus let op je woorden…” Luna was ook heel erg blij dat zij weer vrienden kon maken. Haar volledige naam luidt: Luna Missy Nintendo-Brown. Verder weet ik niet zo veel meer te vertellen…

Einde van deel 4

Begin van deel 5: Bert en Ernie op het VanHelsing-eiland

Oh ja, voor ik het vergeet: Xoom, Nova en Luna zijn Mii-vechters geworden en worden getraind door Qyomi. En Bert en Ernie zijn ook weer teruggekomen op het VanHelsing-eiland. “Hé Bert,” zei Ernie. “Ja Ernie?” zei Bert. “Wat fijn dat we weer lekker op vakantie kunnen gaan hè?” zei Ernie. “Ja, dat is waar. Maar pff, wat heb ik het warm…” zei Bert. “Bert, je jas!” zei Ernie. “Oh ja, bedankt dat je het mij verteld Ernie.” zei Bert. Hij hing zijn jas op. “Herinner je je droom nog Bert?” vroeg Ernie. “Nee, ik weet er niks meer van. Het enige wat ik me nog herinner is dat er zwaardvechters waren en dat ik op zoek was naar Zipje en Zopje…” zei Bert. “Daar hebben we het later wel over. Maar… Kunnen twee potloden wel Mii-personages zijn?” vroeg Ernie. “En of dat kan Ernie! Want Zipje en Zopje zijn twee pratende kleurpotloden! Kun je het je voorstellen, de een met een potloodgezicht en de ander met een potloodhoofd! Ooooooh, ik hoop dat deze twee potloden met die grappige punt op hun hoofd gauw hier kunnen komen. Prachtig… Ooooh…” zei Bert. “Ja, dat zal best. Ik had liever gewild dat Prinses Koekje hier kwam. Zij is de mooiste prinses van de hele wereld!” zei Ernie. “Over smaak valt niet te twisten. Maar toch… Ooooh…” zei Bert, “Misschien kan een duif wel een Mii-personage worden. Bernice misschien…” “Dat kan inderdaad. Het staat zelfs op internet, maar je kunt het ook op je eigen manier doen om te kijken naar een plaatje van een duif.” zei Ernie. “Maar hoe moet je de snavel dan doen?” vroeg Bert. “Heel eenvoudig. Verstop de mond onder de neus er zorg ervoor dat er geen wenkbrauwen te zien zijn. Vogels hebben toch geen wenkbrauwen? (lacht met een G) En doe de oogjes van elkaar af zoals je ook bij echte duiven ziet. Je kunt ze gesloten of rond maken. En klein natuurlijk. Het is maar wat je fijner vindt. En een duif lijkt kaal, maar je kunt natuurlijk ook haar in dezelfde kleur als de kleur van de vacht op zijn/haar hoofd doen.” vertelde Ernie. “Oh ja, duiven zijn de schattigste dieren van de hele wereld!” zei Bert blij. “En misschien een mooie paperclip…” zei Ernie. “Oh ja, dat ook!” zei Bert, nog blijer. Als dit zo doorgaat wordt dit eiland nog ge-Bert-iseerd… “Nee, Jan-Willem! Prinses Koekje kan er ook nog bij! Er is plaats genoeg!” zei Ernie blij. “Maar je had haar toch verzonnen?” vroeg Bert verbaasd. “Dat klopt, maar door mij is ze per ongeluk in leven gebracht! Nu is het een heel erg lief meisje dat ooit in mijn wereld geleefd heeft. Toen ik een ridder was, had ik haar van de Snoepdraak gered met mijn kietelzwaard. Ik had laatst nog over haar gedroomd…” zei Ernie. “Dat kan niet. Jouw fantasie zal wel op hol geslagen zijn…” zei Bert. “Nee, mijn fantasie slaat niet op hol! En de jouwe ook niet!” zei Ernie blij. En terwijl Qyomi haar leerlingen trainde in Super Smash Bros werden Bert en Ernie hoe langer hoe meer opgewonden…

Einde van deel 5

Begin van deel 6: Nog meer?!

En zo kwamen Zipje en Zopje de pratende kleurpotloden, Clippy de pratende paperclip, het duifje Bernice en prinses Koekje naar het VanHelsing-eiland, zoals Bert en Ernie voorspeld hadden. “Het leuke van geen geboortejaar hebben is dat je geen relatietester nodig heeft, want wij zijn niet geboren, maar bedacht.” zei de paperclip. “Wat een mooi eiland,” zei Zipje. “Ach ja,” zei Zopje, “Iedereen komt wel eens op een eigenaardige plek terecht. Maar dit is echt een heel mooi eiland. Daar ben ik het wel mee eens.” “Roekoe, roekoe, wat leuk om hier te komen!” koerde Bernice. “Hallo Ernie! Alles goed met jou?” vroeg prinses Koekje. “Goed, en met jou?” vroeg Ernie terug. “Heel erg goed! Doe je de groeten aan papa en mama?” vroeg Koekje. “Oh, aan Rick en Karlijn? Zal ik doen!” riep Ernie. “Ernie! Wat voer jij uit!?” riep Bert verbaasd. “Prinses Koekje is terug!” riep Ernie blij. “Joepie! Een pratende paperclip, Bernice en Zipje & Zopje!” zei Bert blij, “Het lijkt wel of al onze dromen uitkomen!” “Ja, zeg dat wel!” riep Ernie. Bert lachte op een mekkerende manier en Ernie lachte met een G. “Ha die Bert!” riepen Zipje en Zopje vrolijk. “Oh, hallo Zipje en Zopje. Wat fijn dat ik die grappige punten op jullie hoofden weer kan gaan zien!” riep Bert blij. “En nu Oom Rudolf en Tante Coleta nog.” zei Ernie. “Daar moeten we eerst op wachten. Maar nu horen we kinderen vechten…” zei Bert zorgelijk. “Ach nee joh! Ze doen toch alsof? Ze ‘sparren’ zoals ze dat noemen in de vechtsport. Dat betekent: Doen alsof je vecht om sneller, sterker en behendiger te worden.” legde Ernie uit. “Ik wou dat ik een Mii-vechter was…” zei Zipje. “Ooit worden wij allemaal net als Larissa van Helsing. Dat zal mogelijk kunnen zijn. Als ik maar wist wie Larissa was…” zei Zopje. “Ik weet het ook niet.” zei Zipje.

Einde van deel 6

Begin van deel 7: JOCHEM. MYJER. KAN. NIET. VECHTEN. PUNT.

Jara dacht nog even na: “Ik heb op judo gezeten, maar door mijn scoliose kon ik niet zo goed stijlvolle en krachtige grepen uitvoeren omdat ik bang ben dat ik dan mijn rug weer breek. Maar mijn ex Jochem Myjer, die kan het nog slechter. Sterker nog: Hij kan niet vechten. Maar hij was wel de man die ik altijd al wilde. Jammer heeft hij zijn relatie met mij verbroken. Misschien is hij wel te zwak… Maar die kinderen zijn wel allemaal Mii-vechters geworden, net als ik. Ze hebben zelfverdediging geleerd op een vroege leeftijd. Veel beter dan de kinderen die hij maakte met zijn ECHTE vriendin Marloes, want die groeien veel langzamer dan een gemiddeld Mii-personage. Misschien omdat het echte mensen zijn zoals hij werkelijk is… Maar ik mis hem wel een beetje. En nu ik toch erover nadenk…” Opeens hoorde ze heel hard een liedje van Jochem Myjer over de kinderboerderij. Dat liedje ging zo: “PAARD, KOE PAARD, KOE, PAARD, KOE PAA-PAARD, KOE, PAARD, KOE PAA-PAARD, KOE, PAARD KOE EN GEIT PAPAPAARD KOE EN GEIT, PAARD KOE EN GEIT PAPAPAARD KOE EN GEIT, PAARD KIP BIGGETJE PAARD KIP BIGGETJE PAARD KIP BIGGETJE PAARD KIP BIGGETJE, PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE, PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE, PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE, PAUW, PAUW, PAUW, PAUW, PAUW, KIP PAUW PAUW KIP KALKOEN PAUW, KIP PAUW PAUW KIP KALKOEN PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE, PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE, PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE, PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE, SCHAAAAAP, SCHAAAAAP, SCHAAAAAP, SCHAAAAAP, SCHAAAAAP, KOE, KOE, KOE KOE, KOE, KOE KOE, KOE, KOE KOE, KOE, KOE KOE, KOE, KOE KOE, KOE, CAVIA CAVIA PAARD, KOE PAUW PAARD KOE GEIT, PAARD, KOE PAUW PAARD KOE GEIT, PAARD KOE KIP GEIT BIGGETJE BIGGETJE PAUW!” Erdoorheen klonk de stem van Minato die hard gilde: “STILTE! 沈黙!” (Chinmoku!) Het lawaai kwam uit het appartement van Timo Jr, die toevallig naar een rap battle geweest was. Die zat te kijken naar het filmpje ‘Koe Paard’ van Jochem Myjer en had het geluid van zijn laptop zo hard staan dat het door het hele appartementengebouw heen galmde! Iedereen schrok zich het apezuur en het lazarus, met daarop de woedende reactie van Minato, die nog erger geschrokken was. Jara hoorde dat en rende gelijk naar Timo Jr toe en suste hem zachtjes toe toen het lawaai afgelopen was. “Ssssst… Rustig… Ontspan…” zei ze. Maar Timo bleef de drukte volhouden en riep: “Maar Jara, jij miste je ex en je voelde dat je hem weer terug wilde hebben en toen zette ik speciaal voor jou het geluid op zijn hardst omdat jij hem wilde horen, en en en en en…” “Maar waarom moet dat nou zo hard? Je had net zo goed naar mij toe kunnen komen en het kunnen laten zien op je mobieltje. Dat zou fijner geweest zijn dan een keiharde conference van Jochem Myjer uit een laptop laten horen zodat mensen zich een gorilla schrikken en sommigen kwaad werden zoals…” Jara was nog niet uitgesproken of een woedende en agressieve Minato kwam binnen die schreeuwde met een bulderende stem: “WAS JIJ DAT, DIE ONS ZO ERG HAD LATEN SCHRIKKEN?!” Timo wist niet wat hij hierop moest zeggen, dus hij zei: “Ja, dat was ik. Ik luisterde naar mijn idool Jochem Myjer en wilde het aan iedereen laten horen, zelfs aan zijn ex Jara…” Minato werd hier nog kwader over en haalde zijn katana tevoorschijn. Hij zei: “Ik hou niet van drukke mensen en al helemaal niet van Jochem Myjer! En degene die nu Jochem Myjer keihard laat horen, krijgt ervan langs!” Op het moment dat Minato tegen Timo Jr wilde vechten en gelijk begon aan te vallen pakten Akira, Qyomi, Xoom, Sachi, Meryll, Nova en Tygo hem vast. Zij waren achter Minato aangerend, maar ze waren nog lang niet zo snel als Minato. Toch hadden ze hem net op tijd te pakken, ook al waren ze buiten adem. “Rustig nou maar goede vriend. Timo hoeft absoluut niet gedood te worden omdat hij een filmpje van Jochem Myjer keek. Wij hebben het allemaal gehoord, maar we reageren niet allemaal zoals jij. Ga maar eens naar buiten. Het sneeuwt en in die kou kun je je woede heel goed afkoelen. Of je neemt een besluit om niet meer boos te worden en ademhalingsoefeningen te doen na dit voorval.” zei Akira rustig. Toevallig was Minato wel wat kleiner en dunner dan de rest, maar toch werd hij weer rustiger. Hij zei: “Het spijt me verschrikkelijk, Timo. Vergeef me, alsjeblieft. Ik ging even van mijn stokje. Uiteindelijk schrokken we allemaal van wat er gebeurd was. Ik kon toch ook niet weten dat het in Nederland of Japan nooit nodig was geweest om iemand te straffen en te doden die een ander ding leuker vond dan ik…” En toen begon hij heel erg hard te huilen, wat hij nog nooit in zijn leven gedaan heeft. Timo werd toen ook rustiger en had meteen medelijden met Minato. Hij aaide hem over zijn hoofd terwijl hij vastgehouden werd door 8 Mii-personages. Die zetten hem ook neer en gaven hem honderden kusjes op zijn hele lichaam. Dat maakte hem weer gelukkiger. En toen huilde hij niet meer. “Gebeurd is gebeurd, praten we niet meer over.” zei Nova, wat zij van Adriaan overgenomen had in de Bassie en Adriaan-televisieseries. “Wist je toevallig dat toen Minato werd geadopteerd door mijn blauwe neef, dat hij een heel erg schattige baby was? Ik had altijd al geloofd dat hij zo schattig was.” zei Akira. “Nee, dat wist ik niet, maar nu wel. Nu heb ik trouwens verkering met meneer Mendel. Die man is de rust zelve, maar niet echt mijn type. Ik heb liever grappige en drukke mannen zoals mijn eerste echtgenoot Jochem Myjer.” zei Jara. “Dat wist ik ook niet, maar nu wel. Maar zullen we nu eerst een wandeling maken in het park? Daar knapt een Mii-personage wel van op, toch?” vroeg Akira. “Ja, graag.” zei Minato, nu nog rustiger. En toen gingen Akira, Sachi, Meryll, Minato, Nova, Tygo, Qyomi en Xoom een wandeling maken op het VanHelsing-park. Jara bleef op de Mii-appartementen. “Nou, zo te zien heb je toch nog aan mij gedacht, Timo. Ik wou zelf dat ik Jochem weer terug zag…” zei zij.

Einde van deel 7

Begin van deel 8: Ondertussen bij Lodewijk…

Op het Efteling-eiland (ik weet niet waar het ligt) zocht Lodewijk naar zijn pratend telefoontje. Dat telefoontje had hij van zijn vrouw Isabelle gekregen. (Isabelle is de secretaresse van de Dorpsburgemeester van Animal Crossing, en zij is een Shi Tzu) Hij kon hem nergens vinden. Van vermoeidheid plofte hij op de luie stoel neer. Opeens hoorde hij een stem onder zijn billen: “Sorry, dat kon ik niet goed verstaan.” Toen werd Lodewijk zo blij dat hij op en neer sprong en riep: “Hoi hoi hoi! Daar is mijn pratende telefoon! Hoi hoi hoi!” Hij vroeg blij: “Hoe gaat het met u?” “Ik ben in de wolken. Ik bedoel in de cloud.” zei de telefoon. “Pardon?” vroeg Lodewijk. “Dit heb ik gevonden:” zei de telefoon en hij liet een paar plaatsen zien die met pardon te maken hebben. “Wat zijn we weer leuk!” zei Lodewijk. “Oké, dit heb ik gevonden over wat zijn we weer leuk:” zei de telefoon en die liet zoekresultaten zien over wat Lodewijk zei. “Ach laat ook maar…” zei Lodewijk. “Dit heb ik op het web gevonden over ach laat ook maar:” zei de telefoon en die liet… Dat was al verteld. Lodewijk zei niks meer tegen de telefoon, maar hij lachte wel. Hij stopte de telefoon in zijn zak en liep naar buiten. Opeens zag hij vijf boeven op het eiland komen. Hoe ze heten zien we later wel. Maar nu eerst naar Qyomi en Xoom, want daar gaat dit verhaal toch over? Ik dwaalde een beetje af…

Einde van deel 8

Begin van deel 9: Weer wat korte gesprekken

Qyomi vroeg aan haar jongere broertje: “Kun jij je Nova nog herinneren?” “Je bedoelt het kleine meisje met die grote ogen en die dikke neus?” zei Xoom. “Ja, maar zeg dat niet te hard. Zij is een beetje gevoelig op mensen die haar beoordelen op haar uiterlijk, net als wij. Je wilt toch ook niet dat mensen zeggen dat jij een rare kwibus bent?” zei Qyomi. “Nee, dat wil ik niet. Jij ook niet, toch?” zei Xoom. “Ik ook niet. Er komen weer nieuwe kinderen die hier misschien over vijf dagen ook gaan wonen. Ryu en Kasumi krijgen misschien een meisje, Lilly en Diddy een jongetje, maar wie er nog meer kinderen krijgen weet ik nog niet. Het enige wat ik er nog van weet is dat van degene die ik net benoemd heb.” zei Qyomi. “Heeft datgene wat wij ook hebben invloed op het gedrag van het evenbeeld van Nanco? Wij hebben ook autisme.” zei Xoom. “Ik denk het. Alles kan een autist beïnvloeden…” zei Qyomi. En terwijl ze zo met elkaar stonden te praten verveelde Akira zich nogal. “Ik hoop dat er meer kinderen van het VanHelsing-eiland worden getraind om net zo goed te worden als Akiko, Qyomi, Xoom en wij. Maar het duurt nogal lang voor mij. En weet jij waarom?” zei Akira. “Ja, het evenbeeld van Nanco geeft niet zoveel aandacht meer aan ons nu Cloud in Super Smash Bros is.” zei Minato, bijgekomen van de lange wandeling in het park. “Geen zorgen, Akira en Minato. Er komt een dag dat je weer wordt gebruikt. Ga nu maar lekker een puzzel maken. Daar knap je wel van op, toch Akira?” zei Sachi. “Ja, ik ga een puzzel maken.” zei Akira. Hij pakte een legpuzzel van 1000 stukjes en ging weer aan het werk.

Einde van verhaal 3: Nieuwe mensen leren kennen

Hoe gaat dit verder? Lees het vierde verhaal over Qyomi en Xoom.