Na 5 minuten kijken naar de horizon liepen Larissa, de helden en de nieuwkomer verder. Opeens riep Zyler: “Ik heb zin om een liedje te zingen!” “Dat kan altijd in de concertzaal.” zei Larissa, “Iedereen kan daar een liedje zingen naar hun eigen smaak en in hun eigen stijl.” “Ik hou van Rock ’n Roll!” riep Zyler. “Ik hou van Heavy Metal.” zei Kian. “Ik ook,” zei Minato. “Ik hou van techno!” riep Meryll. “Ik houd van ballades.” zei Jara. “Ik… houd… van… Opera…” zei Lilly. “Ik houd van popmuziek. En jij?” vroeg Sachi. “Ik hou van Enka.” zei Akira. “Sorry, dat hebben wij niet als muziekstijl. Maar misschien kun jij wel rappen…” zei Larissa. “Ja, dat vind ik wel leuk.” zei Akira. “Waar je ook van houdt, het evenbeeld van Nanco zal onze liedjes schrijven die hij voor ons wil maken. Helaas kan hij het liedje niet veranderen, want er zijn maar 8 liedjes…” zei Larissa. Zij ging verder: “Maar jullie kunnen ook een musical zingen met zijn zevenen! Vinden jullie dat leuk?” “Ja, dat vind ik leuk.” zei Akira. “Ik ook!” riep Sachi. “Ik… Ook…” stamelde Lilly. “Ik vind dat ook wel leuk.” zei Jara. “Ik houd daar ontzettend veel van!” riep Meryll blij. “Nee, ik houd niet zo van musicals. Laat mij maar na het metal-liedje terug naar bed gaan. Ik ben al dagen en nachten lang wakker geweest. Dat slaapje heb ik wel verdiend.” zei Minato. “Wij wel!” riepen Kian en Zyler. “Ga je gang maar. Als ik klaar ben met zingen met Kian ga ik lekker naar bed. Ik heb al zoveel energie verspild…” zei Minato. En zo ging iedereen naar de concertzaal om liedjes te zingen. Akira zong over dingen waar hij eerst aan moest wennen en waarvan hij dacht dat hij het niet leuk vond, maar later wel leuk vond, zoals een samoerai-uitrusting, samoeraikleren, een katana en wat werpsterren (die hadden Sachi, Sanem en Minato ook). Sachi zong over superhelden en superheldinnen. Lilly zong over dromen die zij had gehad in bed. Jara zong over haar liefde van de natuur. Meryll zong over Pikmin, want zij had verkering met Olimar. Minato en Kian zongen over frustrerende en bijna onmogelijke gevechten. Zyler zong ‘Rol die Rok’, een woordgrapje op Rock ’n Roll. Dat liedje was niet door mijn dubbelganger geschreven. Tot slot zong iedereen (behalve Minato, want die is in zijn appartement gaan liggen slapen) een musical over vriendschap en ware liefde. “Eindelijk, dat is eruit.” zei Kian. “Ik ben helemaal hees geworden van het zingen!” riep Zyler. “Ik niet…” zei Lilly. “Dat was geweldig!” riep Meryll uit van blijdschap. “Ik houd van zingen en rappen.” zei Akira, “Maar ik hou er meer van om beschaafd te rappen in plaats van grof taalgebruik in mijn liedjes te stoppen.” “Weet je wat?” vroeg Larissa, “Laten wij maar weer terug naar onze appartementen gaan. Ik begin honger te krijgen…” “Wat vind jij bijvoorbeeld verrukkelijk?” vroeg Sachi aan Larissa. “Ik houd heel erg veel van omeletten!” riep Larissa uit van blijdschap. Daarna riep ze tegen de rest: “Kom, we gaan eten! Want eten is goed voor de spijsvertering, maar het is ook goed voor de stem.” Iedereen ging weer terug naar hun eigen appartementen. (Larissa ging naar appartement 2 op de 1e verdieping, Akira ging naar appartement 1 op de 3e verdieping, Sachi ging naar appartement 2 op de 3e verdieping, Lilly ging naar appartement 3 op de 3e verdieping, Jara ging naar appartement 4 op de 3e verdieping, Meryll ging naar appartement 5 op de 3e verdieping, Kian ging naar appartement 7 op de 3e verdieping en Zyler ging naar appartement 8 op de 3e verdieping). En Lodewijk? Die bleef lekker op de grond van het park slapen, ook al was het gras bedekt met dauwdruppels. En zo leefden zij nog lang en gelukkig.
EINDE
Wil je weten hoe het verder gaat? Lees het zesde verhaal van Akira en zijn vrienden.