Hoofdstuk 8: Een wandeling op het strand

Juist op dat moment waren Akira en zijn vrienden naar het strand vertrokken om lekker te ontspannen. Zij gingen daar kijken naar de zonsondergang boven zee. Lilly kende langzaamaan de namen van haar nieuwe vrienden wat beter terwijl ze naar het strand gingen. Toen ze daar aankwamen keek Lilly naar de zon die in de zee zakte. “Wat een mooi uitzicht…” zei zij, “en wat is het leven toch fijn…” “Ja, dat vinden wij ook. Zucht…” zeiden haar nieuwe vrienden.
Kian zag opeens een gigantisch bord staan op het strand. Nieuwsgierig vroeg hij: “Zeg, waarom staat dat bord daar?” “Het staat er al sinds een tijdje,” zei Akira, “en er staat: ‘verboden voor vampiers en gemene dubbelgangers’. Dat betekent dat iedereen hier welkom is, behalve gemene, omgekeerde en achterwaartse dubbelgangers van eilandbewoners en vampiers. Er moet eigenlijk nog meer bij digitaal geschreven worden via een computer, want dit is een bord dat werkt op elektriciteit, en het heeft een schermpje waar alles op staat.” “Oh ja, ik vermoedde al zoiets…” zei Zyler.
Na 10 minuten rusten op het zand kwam Larissa, de moeder van Meryll aanlopen. “Goed zo, allemaal!” zei ze trots, “Jullie hebben goed gewacht tot dit nieuwe meisje zich komt voorstellen. Heb je niet aan haar gezeten?” “Ik heb alleen maar een korte buiging gemaakt en haar een zwaard gegeven. Verder niks.” zei Akira. “Het zwaard ligt nog in mijn nieuwe appartement…” zei Lilly. “Ik wilde haar eigenlijk een knuffel geven, maar zij verzette zich ertegen. Daarna een hand geprobeerd te geven, maar zij trok haar hand terug. Tot slot nog een schouderklopje geprobeerd te geven, maar zij draaide zich om en hield haar handen op haar schouders. Alsof ze zeggen wilde: ‘Niet aan mij zitten’.” vertelde Larissa aan Akira. “Het is al goed, Larissa. We praten er niet meer over…” zei Lilly. 

Naar hoofdstuk 9: Elk een eigen liedje