Akira en de andere strijders hielden stevig de pas erin tot ze opeens een portaal zagen. “Hé, wat doet die hier?” vroeg Akira. “Ik had het je al gezegd: dit is een cross-over. Dus we gaan erin!” riep Zyler blij. Hij sprong eerst erin, en de anderen volgden hem. En zo gingen de 7 helden naar het sprookjesbos van koning Lodewijk. Ze waren er zogenaamd naartoe geteleporteerd. Ik zag ze aankomen en zei ze gedag. “Hallo, Jan-Willem.” zei Akira. Ik vroeg hoe het met hem ging. “Ja.” zei Akira. “Nee, HOE gaat het met je?” lachte ik. Hij zei niks. “Gaat het goed?” vroeg ik. “Ja.” zei Akira. “Hebben jullie lekker uitgerust in jullie kasteel?” vroeg ik. “Ja, dat hebben we gedaan. Wat vliegt de tijd, hè?” zei Meryll. “Drie maanden lang is er niks slechts gebeurd. Wij hebben het rustig aan gedaan.” zei Sachi. “De tijd ging zo snel, Lodewijk en Fleur hebben er al een drieling bij gekregen! Je weet maar nooit hoeveel moeite ze erover moesten doen…” vertelde ik. “Mogen wij het kasteel van onze vriend bezoeken?” vroeg Akira. “Tuurlijk! Volg mij maar, want Lodewijk en Fleur verwachten jullie. Na vijf dagen zijn de drielingzusjes al zo groot geworden dat zij jullie misschien wel in een apart deel (of hoofdstuk) van dit avontuur kunnen helpen.” De 7 helden gehoorzaamden mij gelukkig en liepen achter mij aan.