Opeens hoorden de 5 overgebleven helden een paniekerige stem uit de luidsprekers van het kasteel komen. Het was de stem van de torenwachter. Hij gilde angstig: “Alarm! Een Slenderman-invasie! Ze vallen ons keizerrijk in massa’s aan! Terugtrekken!” Maar Akira, Sachi, Jara, Meryll en Minato trokken gelukkig niet terug. Zij trokken ten strijde en vielen de langzame, magere en gezichtloze engerds aan met hun werpsterren en ammunitie. In één worp met een werpster was een tweede Slenderman door Akira verslagen. “Wat zijn het toch een zwakkelingen!” lachte Minato hard en gemeen (tegen de slendermen). “Dat is de juiste benaming tegen de juiste vijanden! Goed zo, partner!” riep Jara. Maar een derde Slenderman kwam onopgemerkt dichterbij Jara. Gelukkig voerde Jara haar speldenprikker uit met haar laserzwaard en schakelde zij hem uit. “Heel goed, mijn goede vriend!” zei Minato. Hij rende op de vierde Slenderman af en gooide een werpster op hem. Daarna was Meryll aan de beurt. Zij deed hetzelfde wat ze daarnet deed tegen de vijfde. De zesde was gelijk al meerdere keren geraakt door de chakram van Sachi. En iedereen ging door. Zelfs het volk vocht mee omdat ze zagen hoe goed de anderen waren. En ze vochten en ze vochten tot er geen enkele Slenderman meer te zien was. Maar… “Jullie mogen dan wel mijn soldaten verslagen hebben…” hoorde het volk plotseling, “Maar kunnen jullie ook mij verslaan, THE SLENDERMAN KING?” De blauwe neef van Akira en Kian kwamen gelukkig naar beneden. De blauwe keizer gaf een teken. Dus ze zeiden in koor: “King Slenderman, jij bent veel zwakker dan je soldaten, dus wij kunnen jou met de vuisten en de voeten bestrijden!”