Zaterdag had Jara een metamorfose ondergaan. Zij gooide haar zwaard (staf) niet weg, maar stopte het in haar kast. Zij kleedde zich om en was even later verschenen in haar oude judo-outfit. Jara had namelijk vroeger op judo gezeten. Zij had trouwens al de zwarte band in die sport na veel geoefend te hebben. Die pruik hield zij wel op, trouwens. “Kijk eens wat ik nu ben?” zei zij triomfantelijk. “Jij bent een Mii-bokser. Ik moet zeggen dat dat jou ook goed staat.” zei Akira complimenterend. “Dank je.” zei Jara, “Mijn staf en laserzwaard heb ik niet weggegooid, maar veilig opgeborgen in tegenstelling tot Lodewijk.” “Waar is Lodewijk eigenlijk?” vroeg Akira. “Geen idee.” zei Jara. “Ik weet het ook niet.” zei Fleur. “Ik. Ook. Niet.” zei Mr. Game and Watch. “Ik al helemaal niet!” zei Floris. “Zou het evenbeeld van Nanco nou echt de onrust opwekken op zijn werk?” vroeg Tygo. “Dat weet ik ook niet. Waarom vraag jij er eigenlijk naar?” vroeg Luke. “Weet ik niet…” zei Tygo. “Ik weet het ook niet.” zei Mewtwo, “Maar wat ik wel weet is dat jullie mij steeds sterker proberen te maken zodat ik tegen Pikachu kan gaan vechten en hem succesvol kan verslaan.” “Dat is mooi.” zei de vrouwelijke Robin, “Dat is nou typisch menselijk gedrag. Sterker worden in ervaring op nederlagen, dat zou ik ook kunnen doen…” “Ik mis Lodewijk een beetje. Hij zei altijd: Twijfelen mag altijd. Niks mis mee. Het evenbeeld van Nanco had het ook gezegd tegen een van zijn collega’s, trouwens.” zei Sachi. “Raar filmpje heb ik gezien, trouwens. Een cross-over tussen Super Smash Bros en Amerikaanse televisie-programma’s waar op gekke dingen gebeuren. Waarom heb ik daarnaar gekeken?” vroeg Nanco. “We weten het niet? Het is jouw eigen verantwoordelijkheid.” zei Akira rustig. “Daar heb je gelijk in. Ik ga nu maar een tukkie doen…” zei Nanco. “Welterusten.” zei Akira.