De laatste hype over Super Smash Bros

Deel 1: De laatste downloadbare content van 15 december en februari 2016

Het mag eigenlijk niet, maar veel Mii-personages hebben het er toch over. Ze zijn zo opgewonden over het feit dat ook Corrin en Bayonetta in Super Smash Bros komen. “Zij komen op februari, maar het evenbeeld van Nanco verwelkomt ze pas op Februari 2016.” zei Larissa. Zou ze nou alweer in de war raken? “Wie Corrin of Bayonetta is weet ik niet, maar als zij erin zitten vind ik alles best.” zei Meryll. “Corrin schijnt draakachtige aanvallen met zijn zwaard uit te voeren. Hij schijnt de winnaar te zijn van de vechtersstelling…” zei Monstro, “Weten jullie nog dat ik een draak als hulpje had om Dracula te verslaan in mijn eerste avontuur?” “Nee, daar was ik niet bij. Vraag maar aan opa Cor. Die weet alles van onze avonturen, ook al is hij soms wat vergeetachtig…” zei Nick rustig. “Oh, wacht even, er is ook een vrouwelijke variant ervan!” zei Larissa opgewonden en blij, “En hij/zij is ook de allernieuwste vechter in Sm4sh!” “Jammer dat Roy er niet bij is…” zei Hannah, “Die vond ik ook heel knap.” “Maar wat dacht je van Bayonetta? Die heeft wel een kleine gelijkenis met Solid Snake en Gruntilda, de heks van Banjo-Kazooie…” vroeg Monstro. “Oh, die!” zei Mario, “Die met hetzelfde merk als dat van Sonic. Geen zorgen Hannah, wij verslaan haar wel.” “Net als wij allemaal van Dead or Alive,” zei Hitomi, “verschijnt zij in een videospel voor volwassenen. Bedoel je dat?” “Dat klopt.” zei Monstro, “Zij is de winnaar van de vechtersstelling. Iedereen wil haar hebben in Amerika. Zij ziet er ook heel aantrekkelijk uit…” “Ik ben een beetje jaloers…” zei Megan. “Maar ik ga eerst, dus als jullie er klaar voor zijn, Sm4shers, ben ik het ook!” zei Cloud, “Oh, en mijn stem wordt verzorgd door een Japanse stemacteur. Hij heet: Takahiro Sakurai.” “Mijn stemacteur heet Masahiro Sakurai. Dat lijkt wel veel op elkaar. Maar ik ben er wel klaar voor.” zei King Dedede. “Even wachten!” zei Qyomi, “Vrouwen en kinderen eerst! Morgen ga ik eerst vechten tegen Akira Hashimoto om een hele goede vechter te worden. Volgende week: Cloud. Goed?” “Mijn dochter heeft gelijk. Ik heb stiekem nog gelezen op een website waar dit wordt gemeld, maar het is alleen tussen ons. Morgen leest mijn evenbeeld ook dit verhaal voor bij zijn moeder, zodat wij eindelijk ervan kunnen profiteren!” zei Nanco. “Qyomi, Nanco en ik zullen ons best doen om samen met jullie, en ook Cloud, beter te trainen. Nu moet het nog een geheim blijven…” zei Zelda. “Nou, dan moet het maar een geheim blijven…” zei Link. “Dat klopt. Misschien moeten wij allemaal maar onze huizen verlaten en ons klaarmaken voor het gevecht. Behalve de kinderen en de originele personages dan, want die wonen op het VanHelsing-eiland. Toch hoop ik dat jullie allemaal plezier hebben om mij en andere nieuwe vechters te zien in Super Smash Bros.” zei Cloud. “Mag Akira dan weer terugkomen?” vroeg Meryll, “Ik mis hem een beetje…” “Als jullie het fijn vinden kan het. Maar we zullen het wel zien…” zei Cloud. “Oh, en er zijn ook nieuwe outfits en wapenuitrustingen voor Mii-personages zoals wij gekomen! Chocobo, Geno, Ashley, Knuckles, Tails, Takamaru, Gil en nog veel meer!” zei Siem vrolijk. “Dat ben ik. Op februari 2016 zal ik eindelijk meevechten zonder een hulptrofee te zijn. Ik denk dat Akira dat ook leuk gaat vinden…” zei Takamaru. “Het komt wel goed, Takamaru. Geen zorgen.” zei Cloud. “Voorlopig ga ik niet weg.” zei Takamaru. “Ik ga ook niet weg! V van volhouden!” zei Hitomi. “Als dat zo zit, blijf ik ook maar op het eiland.” zei de Wii Fit-trainer. “Maar eerst moeten jullie even wachten.” zei Qyomi.

Einde van deel 1

Begin van deel 2: De training

Op donderdag 17 december was Qyomi ingesteld als amiibo-vechter. Zij moest heel wat leren van haar leermeester Akira. Haar vader was met vechten gestopt omdat hij het toch niet meer wil doen. “Ik vind het verschrikkelijk om zelf het slagveld op te gaan, want mijn ego moet natuurlijk niet te groot worden. Ik denk dat het beter voor mij is dat andere Mii-personages behalve ik dan gaan vechten tegen de nieuwe tegenstanders. Ik ben bekaf.” aldus Nanco. Akira vocht toen tegen Qyomi om te hopen dat zij vaker ging winnen. Twee dagen later vochten ook andere oude bekenden mee zoals Roy, Shulk, Palutena, Little Mac, Ike en Lucario. Van alle zes bekenden is Palutena de enige die op het VanHelsing-eiland gebleven is. Die wilden het ook proberen, en Akira vond het goed. Maar Little Mac was wel de enige die verloor van Qyomi. En dat vond Doc Louis, die Little Mac trainde, niet zo fijn. Maar Akira zei: “Als je verliest, pech gehad. Volgende keer komt er weer een kans, dus maak je geen zorgen.” “Wat fijn dat onze dochter nu wat sterker aan het worden is. Maar wel jammer dat zij vaker verliest…” zei Zelda. “Soms win je, en soms verlies je. Qyomi heeft al twee keer gewonnen, en dat is het belangrijkste, toch?” zei Nanco. “Ik kan haar eventueel wel helpen…” zei Zelda. “Misschien morgen. Je weet maar nooit…” zei Akira, “Overmorgen komt Cloud om mij te helpen. Hij schijnt met vechten nog meer ervaren te zijn…” “Dat weet ik niet. Ik kan het pas bewijzen als hij mij ook verslagen heeft. Als ik sterker word dan dat, dan schiet ik er meer mee op!” zei Qyomi dapper. “Maar eerst moeten we wachten…” zei Akira.

Einde van deel 2

Begin van deel 3: Zondag: postdag!

Op zondag had Akira tien brieven gekregen van verschillende personages die hij ontmoet had tijdens zijn avonturen, en hij had ze ook allemaal beantwoord (zoals je ook al zag in Akira’s brievenbus). Maar tegelijk vond hij het ook jammer dat niet alle gevechten waar hij doorheen ging geüpload werden op YouTube, dus hij zou nog even moeten wachten. Qyomi daarentegen had ook een idee: “Zal ik ook een brief aan Akira schrijven?” “Misschien op maandag, want nu hebben wij nog geen tijd en moeten we weer eten. Kom je zo?” vroeg Nanco. “Ja, graag! Wat eten we?” vroeg Qyomi. “Indiase Dhal.” zei Zelda. “Wat zit erdoor?” vroeg Qyomi. “Heel veel kruiden, dus pas op, pittig. Kom je zo?” vroeg Nanco. “Eerst ga ik naar de WC en dan kom ik!” riep Qyomi. Vijf minuten later begon de familie Stapel-Hyrule de Indiase Dhal met linzen te eten. Qyomi smulde wel heel veel van het gerecht. “Vroeger…” zei Nanco, “was mijn evenbeeld niet zo’n goede eter. Hij at alleen maar vegaburgers, boterhammen en fruit. Meer niet. Maar jij bent waarschijnlijk wel anders dan hij…”

Einde van deel 3

Begin van deel 4: Alweer twee gevechten gewonnen!

Cloud was intussen ook bij het gevecht gekomen om tegen Akira en Qyomi te vechten. Maar beide tegenstanders waren sterker. Alhoewel, in één gevecht gaf Akira toe Qyomi het heel erg goed gedaan had. Het was een gevecht waarin hij als leermeester niet zo goed zijn best deed, maar Cloud nog minder! Akira ging wel heel erg ver om tegen Cloud te vechten en hij lanceerde Cloud zo ver naar boven dat hij op een gebouw van Midgar vloog. Cloud besloot toen om eerst tegen Link te vechten, en dan tegen Ike. Daartegen won hij weer wel. “Vreemd…” dacht hij, “Ik zou toch verliezen? Of bestuurt het evenbeeld van Nanco me nou zo goed dat ik makkelijk ging winnen van een computertegenstander van niveau 3? Geen idee…” Maar Qyomi’s dag was goed, want zij was op level 31 en kreeg een Chocobo-hoofddeksel. Ook al had zij vaker verloren dan gewonnen, zij leerde altijd al: “Vecht niet om te winnen, maar om jezelf te verbeteren. De overwinning komt wel.” Dat was een quote/uitspraak van Ryu uit Super Street Fighter II Turbo HD Remix, en dat werd overgedragen naar Akira, en dan naar Qyomi. Zij geloofde het. Dat zou ze misschien van haar vader hebben… In een ander gevecht besloot haar moeder Zelda om mee te vechten, en dat vond Qyomi goed. Jammer genoeg schoot Zelda haar lichtpijl niet tegen Cloud of Akira, dus haar schot was gemist. Maar om het gevecht met haar moeder in haar team mee te tellen had Qyomi twee keer gewonnen. Dat vond de rest van het VanHelsing-eiland geweldig. Maar Cloud dacht: “Misschien had het evenbeeld van Nanco toch maar mijn niveau op 9 moeten zetten of zelf voor mij moeten spelen…”

Einde van deel 4

Begin van deel 5: Het spaarzame evenbeeld (en meer gesprekken)

De volgende ochtend was Qyomi bij haar vader komen te zitten. Zij vroeg: “Wat fijn dat ik nu weer heb gespard, he papa?” “Ja, heel fijn. En nu mijn evenbeeld Cloud in Sm4sh heeft gestopt is hij wat spaarzamer geworden. Ik hoop dat hij nu niet te veel uitgeeft zoals de vorige keer voor Virtual Console-spellen zoals Donkey Kong 64…” zei Nanco. “Ik vond het ook fijn om mee te doen.” zei Zelda, “Alleen wel jammer dat ik mijn lichtpijl miste…” “Maar wie waren die wezens die wij opgeroepen hadden?” vroeg Qyomi. “Odin, Leviathan, Ifrit, Ramuh en Bahamut ZERO. Het ene wezen heette Odin, en die is vernoemd naar de oppergod van de Noormannen. Hij zit op een paard en snijdt met zijn zwaard het slagveld in tweeën. Degene die erdoor geraakt is, wordt gelijk knock-out geslagen. Als het slagveld dan weer normaal wordt moeten wij snel naar boven, anders worden wij verpletterd. Leviathan, dat is de tweede, veroorzaakt een tsunami, dat is een hele grote golf van water, die heel Midgar onder water zet. Als je meer dan 100% schade hebt, overleef je het niet aan de rechterkant van het slagveld. Ifrit laat een heel erg grote vlam boven het slagveld branden zodat het een beetje wordt opgetild. Hij kan het slagveld ook laten kantelen. Zorg ervoor dat je niet door de vlammen geraakt wordt. Ramuh laat met zijn bliksemkrachten de drie platforms bewegen. Wees wel voorzichtig dat je niet door een platform met bliksem geraakt wordt. Bahamut ZERO, dat is een sterke draak, heeft een superkrachtige aanval dat alles kan vernietigen in zijn weg, dus ga snel uit de weg, tenzij je hem zelf hebt opgeroepen.” zei Nanco. “Oké, maar vergeet je het niet eerst op te schrijven?” vroeg Qyomi. “Niet nodig, mama heeft het al voor je gedaan.” zei Nanco. Hij gaf Qyomi een hele lange brief met alles wat Nanco verteld had. Zij las het. Toen zei ze: “Hé, nu begrijp ik wat hier de bedoeling van is…”

Einde van deel 5

Begin van deel 6: Geruchten

De volgende dag, na veel getraind te hebben en weer een keer gewonnen te hebben, kwam Qyomi weer thuis. “Hallo mama en papa, hoe gaat het ermee?” vroeg Qyomi. “Goed, en met jou?” vroeg Nanco. “Ook goed.” zei Qyomi. En toen zaten zij met elkaar te praten. “Ik heb gehoord dat Akira het ook leuk schijnt te vinden om te Mario-Karten…” zei Zelda. “Dat kan toch niet? Hij houdt toch meer van quizspelletjes?” zei Nanco. Maar toen schoot hem opeens iets te binnen: “Mijn evenbeeld had toen hij Tomodachi Life nog niet had Akira laten Mario-Karten. Hij vroeg aan het evenbeeld van Akira: ‘Wil jij de herhaling bekijken?’ ‘Ja.’ zei het evenbeeld van Akira. Toen liet mijn evenbeeld zien hoe Akira won tot het afgelopen was. Maar ik denk niet dat het evenbeeld van Akira goed kan praten. Ik bedoel: Hij kan wel praten, maar geen gesprekken voeren. Maar ik denk niet dat het voor Akira zelf geldt…” “Wat hoor ik daar?” hoorde de familie een stem. Nanco herhaalde wat hij zei tegen de stem die hij hoorde. “Munen…” hoorde de familie zeggen. “Is dat niet Akira?” vroeg Qyomi. “Ja, dat ben ik.” zei Akira. Hij was weer terug op het VanHelsing-eiland gekomen samen met Sachi en Minato. “Kom maar binnen.” zei Zelda. De drie Mii-personages kwamen binnen. “Ik dacht: kom, laat ik maar eens bij mijn leerling op bezoek komen. Maar laat ik nu net die geruchten over mij horen…” zei Akira. “Ik weet ook niet waarom die geruchten verteld worden. Voor mij blijf jij de beste.” zei Qyomi. “Wat ben jij veranderd.” zei Nanco. “Denk je?” vroeg Akira. “Heb jij de laatste tijd nog brieven binnengekregen?” vroeg Qyomi. “Ja, een stuk of tien.” zei Akira. “Ik heb geen tijd gehad om jou een brief te schrijven, want nu je toch hier bent, zullen we nu dan eens gaan bijpraten?” vroeg Qyomi. “Ja, graag. En wat mijn evenbeeld betreft hebben jullie wel gelijk. Ik lijk niet echt op hem, behalve het weven, borduren en kussens maken dan.” zei Akira. Hij ging samen met Qyomi op de bank zitten. “Hoe was de training verlopen?” vroeg Nanco, want hij was er niet bij geweest. “Reuze goed. Qyomi had mijn hulp niet meer nodig, want zij kon wel sterkere tegenstanders aan. Ik ben echt heel trots op haar.” zei Akira. “Hihihi, dank je!” lachte Qyomi. “Maar hoe is het dan met de schat van Lodewijk?” vroeg Nanco. “Die heb ik aan Akiko en haar familie gegeven. Zij was mijn eerste leerling geweest, weet je nog?” vroeg Akira. “Oh ja.” zei Nanco, “Zijn zij er blij mee?” “Ja, zij zijn er heel erg blij mee. Misschien worden zij er wel rijker mee dan ik. Ik heb geen geld nodig. Laat dat maar aan de anderen over.” zei Akira. “Maar hoe komt het dan dat ik een figuurspeler ben dat achter een amiibo schuilt?” vroeg Qyomi. “Dat heeft mijn evenbeeld zo ingesteld.” zei Nanco, “Die amiibo heeft hij van het evenbeeld van Jara gekregen. Daar moest zij ongeveer €16 in Nederland in de wereld van mijn evenbeeld voor betalen. Gelukkig was hij er wel blij mee, ook al had hij al een Mii-zwaardvechter.” “Als dat niet gebeurd was, dan was ik niet verschenen als figuurspeler. Bij Akiko was het wel een beetje anders dan bij mij, denk ik.” zei Qyomi. “Waarom ben jij trouwens gestopt met vechten, Nanco?” vroeg Akira rustig. “Ik heb er niet meer zo’n zin in om problemen te krijgen met iets wat mijn evenbeeld bedacht heeft…” zei Nanco. “Wat dan?” vroeg Akira. “Mijn gemene tegenhanger cisumocnaN. Maar gelukkig is hij er nu niet meer, dus daarom ben ik gestopt. Mijn evenbeeld heeft alles door elkaar gehaald en gedacht dat hij cisumocnaN was. Dat was toen hij ontzettend kwaad werd. En beetje zoals…” zei Nanco, maar Zelda zei: “Je moet het niet meer over de ruzie met Joseph hebben! Waarom kun je dat niet uit je hoofd zetten?” “Zo zit ik nou eenmaal in elkaar, als autist.” zei Nanco. “Als dat zo is, kan ik daar niks aan doen.” zei Zelda. “Maar twee tegen een tegen een is een beetje verwarrend. Dan moet ik ook tegelijk tegen mijn leerling, de uitdager en jou vechten.” zei Akira, “Maar wel goed gevochten trouwens.” “Dank je wel.” zei Zelda. “En het is ook fijn dat je jullie dochter geholpen hebben.” zei Akira, “Ik heb ook nooit alleen gevochten. Toen Sanem er nog was, heb ik samen met haar en Sachi een heleboel ninja’s overmeesterd, weet je nog?” “Nee, dat kunnen wij ons niet herinneren.” zeiden Nanco en Zelda. “Daar ga ik jullie nu nog over vertellen, want ik weet het beste hoe het gebeurd is.” zei Akira. “Je kunt het beter doen voor ik ga slapen.” zei Qyomi. “Dan ga ik maar eens op mijn 3DS spelen. Ik heb daar een heel goed quizspelletje op gekocht van mijn rekening.” zei Akira. “Mag ik dan met jou Download Play spelen? Ik heb dat spel namelijk nog niet.” zei Qyomi. “Wij ook?” vroegen haar vader en moeder. “Dat lijkt mij wel fijn. Kunnen jullie mijn record verbreken?” vroeg Akira. “We zullen zien, Akira. We zullen zien.” zei Qyomi.

Einde van deel 6

Begin van deel 7: De mysterieuze stemmen klinken weer

Nadat Akira een van zijn verhalen verteld heeft viel Qyomi in slaap. Dit keer droomde zij weer over die mysterieuze stemmen. Die zeiden dat dit avontuur waarschijnlijk wel voorbij zal zijn, maar dat er nog meer komt. Zij zeiden ook dat er verder niks bijzonders gebeurd was. Dat zeiden zij in koor. Qyomi werd niet wakker. Maar alles was wel weer goed gekomen.

Einde van verhaal 2: De nieuwe hype over Super Smash Bros!

Hoe gaat dit verder? Lees het derde verhaal over Qyomi en Xoom.