“We hebben nu acht avonturen beleefd, we hebben 100 eilandbewoners, we hebben reizigers op ons eiland gehad, maar nu ik hier woon heb ik nog steeds niks te doen. Nu de Rode Ridder verslagen is worden wij nog wel vereerd, maar toch is er niks voor mij om te beleven. Ik verveel me een beetje…” zei Akira. “Lees een boek. Daar knap je wel van op.” zei Kayla. “Nou, vooruit dan maar. Omdat er toch niks te doen is… Oh nee, wacht even, een schuifpuzzel. Misschien kan ik dat wel spelen met het evenbeeld van Nanco.” zei Akira. “Te moeilijk voor hem om te doen…” zei Lilly. “Wie?” vroeg Akira. “Nanco’s evenbeeld.” zei Lilly. “Captain Falcon is trouwens jarig vandaag.” zei Ness. “Zeg maar tegen hem dat hij de hartelijke felicitaties van mij krijgt.” zei Akira. “Zal ik doen!” zei Ness. Hij rende naar het appartement van Captain Falcon toe. Akira zei tegen zichzelf: “Ik denk dat ik toch maar op mijn 3DS ga spelen. Dat is wel zo makkelijk. Ik heb namelijk ook een eigen eiland met mensen die ik persoonlijk ken erin gezet. Zelfs mijn jeugdvriend Ichiro van de basisschool…” Hij pakte zijn 3DS en begon met spelen. Ondertussen zat Lilly in haar kamer niks te doen. “Weinig is veel, maar niks is het allermeest.” zei ze tegen zichzelf. “Ik weet niet waarom ik nu in Super Smash Bros 4 ben. Ze zeggen dat ik de winnaar ben van ‘Kies de Nieuwe Sm4sh-vechter’. Anderen geloven er geen barst van. Toch ben ik nog niet helemaal af. Er moest nog aan mij gewerkt worden. Als ik af ben, verlaat ik dit eiland en kom ik naar Marth, Roy en Ike toe. Het duurt nog een maand voor het evenbeeld van Nanco mij kan gebruiken…” zei Cloud. “Writers block…” kreunde Nanco. “Waar heb je het over?” vroeg Larissa. “Ik heb geen inspiratie meer om liedjes te maken of schrijven. Mijn moeder denkt dat ik niet origineel meer ben… Wacht even, moet ik daar een liedje van maken?” zei Nanco van negatief naar positief. “Ja, dat zou ik graag willen!” zei Larissa. Nadat hij het liedje gemaakt had zette Nanco het op SoundCloud. Dan zat hij een boek te lezen over Flora en Odysseus (Odysseus was een eekhoorn). Akira had intussen al 30 minuten op zijn 3DS gespeeld. Er was toch al niks bijzonders op YouTube te zien. Nanco stopte met lezen, en hij stopte ook met filmpjes kijken op YouTube. Larissa speelde samen met haar vrienden op haar Wii U. Hitomi voetbalde met haar kind Akiko. Sachi belde naar een vriend van haar. Fleur dacht: “Het is maar goed dat ik geen counter heb. Dat zou vrij nutteloos zijn tegenover projectielen. Ik kan gewoon die projectielen terugkaatsen met mijn zwaard, zoals ik deed toen ik Lodewijk hielp. Hoe krachtiger het projectiel, hoe beter de tegenaanval. Misschien past dat beter bij mij…” Maar Akira dacht er heel anders over: “Hoe krachtiger de aanval van de tegenstander van dichtbij, hoe beter mijn counter.” “Vroeger had papa Lodewijk de raketsteek toen hij een Mii-zwaardvechter was. Nu heb ik het ook, trouwens.” zei Floris. Even later had Nanco het boek uit. Na wat pauzes genomen te hebben en Super Smash Bros te spelen (want daaruit zijn Akira en zijn vrienden zo’n beetje ontstaan) had hij het boek toch uit.